Merci à Paul, Elly, Ingrid K, Flip', Eva K, Anneke, Irène...
Paroles et Musique Lionel Florence / Pascal Obispo
Paroles et Musique Marie Florence Gros / Patrick Bruel
Vertaling : Irène
Morgen, dat was het Amazonegebied verkennen
Morgen, Portugees leren spreken
Morgen, gele irissen planten
Morgen, het zomerschilderwerk afronden
Morgen, ze had nog zoveel dingen te doen
’s Nachts parachutespringen
Virtuoos op de cello
Eventjes in het licht treden
Daarom leeft ze, ze lacht, ze danst
Morgen ziet ze wel weer
Hoe haar kansen ervoor staan
Morgen, ze wilde alleen een beetje tijd hebben
Morgen, Norbert zwemmen leren
Morgen, hem de olifanten laten zien
Morgen, hem zeggen wie Gulliver is
Morgen, als ze ook maar even kon voelen
Een paar ouderdomslijntjes op haar gezicht
Om te kunnen zeggen "Ik hou voor altijd van je"
En denken dat het een eeuwigheid is
Dus leeft ze, ze lacht, ze danst
Morgen, ze bekijkt het van een afstand
En komt in stilte dichterbij
Morgen, morgen hield op een avond in mei
Morgen, gebruind en nogal praatziek
Morgen, de maan was rood en doorweekt
En hij, hij had zwarte ogen
Morgen, hij was zo teder
De liefde lachte met de dood
Zo hard, dat ze het eraan overhield
Voor altijd de twee in het lichaam
En toch lacht ze, ze leeft, ze danst
Morgen ziet ze wel
Hoe haar kansen ervoor staan
Morgen, maar morgen is al geweest
Morgen de iris en het blauwe schilderij
Morgen, Norbert die 5 wordt in juni
Voor hem houdt ze zich groot
Morgen, zeker niet slapen
Bang om de ochtend te missen
Om de uren te laten vervliegen
Bang om morgen te dromen
Dus lacht ze, ze leeft, ze danst
Morgen, ze weet maar al te goed
Hoe haar kansen ervoor staan
Maar zolang ze leeft, ze lacht, ze danst
Morgen houdt ze ver van haar vandaan
En komt langzaam dichterbij
En komt langzaam dichterbij
Paroles et Musique Patrick Bruel
Vertaling : Paul
Ik zou tegen je liegen
Als ik je zei dat ik er niet aan gedacht heb
Als ik je zei dat ik de naam van haar straat
niet heb willen onthouden
Als ik je zei,
mijn lief, dat ik niets gevoeld heb
Niets gehoord van haar niet-uitgesproken woorden
Dat ik bij haar stiltes niet geglimlachd heb
Dan zou ik tegen je liegen
Dan zou ik tegen je liegen
Snel ik val
Zul jij naar me kijken
Zul jij daar beneden zijn
Om me mee te nemen daarheen wat ik niet ken,
Daarheen waar ik niet ga
Snel ik val
Als een marionet zonder draad,
Te vrij en te breekbaar
Ik zoek je hand in de wolken
Om je beeld na te jagen
Ik zou tegen je liegen
Als ik je zei dat je tranen
in het diepst van de ogen niet mogen stromen
Dat dat meisje alleen maar langskwam
Dan zou ik tegen je liegen
En toch heb ik mezelf ook voorgelogen
Om te geloven dat we zo in veiligheid waren
Om ons sterker te zien dan het leven
Maar die dingen
Weet je niet
Snel ik val
Zul jij daar beneden zijn
Zul je op me wachten
Om me dan terug te brengen naar jou
Snel ik val
Als een marionet zonder draad
Onze geschiedenis die voorbijtrekt
Ik zoek je hand in de wolken
Om de pagina niet om te draaien
Ik zou tegen je liegen
Maar tegen wie anders kon ik het zeggen
Zonder je deze keer echt te verraden
De stilte is vaak het ergste
Snel ik val
Zul jij daar beneden zijn
Zul jij me bij elkaar rapen
Om me mee te nemen daarheen wat ik niet ken
om me dan terug te brengen naar jou
Snel ik val
Als een diefachtige vogel,
Daar in het volle hart geraakt
En die zich nog afvraagt
Waarom hij daar langs kwam
Paroles Patrick Bruel et Marie-Florence Gros * Musique Patrick Bruel
Vertaling : Elly
Te vroeg wakker geworden
om de eerste dans niet te missen
die waarin alles nog breekbaar is
Er wordt niets geweten van dat dwingende
dat ons het ritme doet verliezen
dat moeilijke dromen geeft
Rechtop
aan de rand van een grappige wereld die klaar staat
om waar naar toe te gaan
naar welke strijd,naar welk nieuw ontwaken?
- Refr : -
Laat je hand in de mijne
laat je hart ineen krimpen
Hoeveel tijd is er over
vlak voor
dat de wind ons wegvoert
dat alles anders gaat worden
We gaan,we zijn er
vlak voor
hoeveel tijd is er over
vlak voor
Wie zal er nog in de regen dansen
om de gevestigde orde te laten glimlachen
de wolven uit hun schuilplaats te leten
die zenuwachtige types te laten verbleken
die heel hard hun ideen uit gillen
tegen een heleboel lui,klaar om te lopen
Wie zal detijd nemen
om van dingen te houden,te simpel om over te praten
men is zich zo aan het afvragen waar alles omslaat
refr.
veel verder..
zullen er oranjes zijn
kinderen,witte jurken?
Tuinen
zoals jij ze ontwierp
en tijd,tijd om lief te hebben?
refr.
Paroles et Musique Gérard Presgurvic
Vertaling Ingrid
We zijn gegaan, het was eind juni
We omhelsden elkaar, schudde de hand
Een voor allen, en allen voor een
Iedereen via zijn eigen weg
We waren ook allemaal bang
We hadden gezworen met de hand op het hart
Dat we elkaar binnen de 10 jaar terug zouden zien
We zien elkaar terug en nu...
Van tijd tot tijd, nodigen we elkaar uit
Net zo vaak vermijden we elkaar
We hadden het elkaar gezegd, natuurlijk herinner ik het me...
Maar we herinneren minder en minder
Dat het ons niet bitter heeft gemaakt
We weten wel dat we er niets aan kunnen doen
Zo is het leven, zo is het leven
Het is het leven dat ons veranderd
Die het door de war gooide
Al onze geweldige ideeen over alles
Zo is het leven, zo is het leven
Het is het leven die beslist
Die ons geeft rimpels
In de ooghoeken en op het hart
Wat maakt het uit om ertegen in te gaan
Men verliest zijn tijd
En als we op onze horloges kijken
Elke tegenslag, we begrijpen ze
Er zijn er die kinderen hebben gekregen
er zijn anderen die hebben gezegd, "Ik wacht op je"
We hebben allemaal van vrouwen gehouden
We hebben allemaal onze charme gevonden
We zijn allemaal iemand geworden
In zijn buurt of verder
Natuurlijk, zijn we het uitzicht verloren
Maar wij nomen het niet 'verloren'
We gebruiken ieders naam
We zijn elkaar in de armen gevallen
We durfde geen Nee te zeggen
We hebben "JA" gezegd als het niet genoeg was
Het heeft ons niet verhinderd
Om om elkaar te blijven geven
Voor het leven, voor het leven
Voor het leven die ons veranderde
En die t' door de war gooide
Al onze ideeetjes over alles
Voor het leven, voor het leven
Voor het leven die besluit
En die ons rimpels geeft
In de ooghoeken en op het hart
Geen zin om te doen alsof
Dat heeft geen zin
Iedere dag die voorbij gaat leren we
Dat we kunnen spelen zonder acteur te zijn
Wat voor zin heeft het daartegen in te gaan
Dat heeft geen zin
Iedere dag die voorbij gaat leren we
Dat we allemaal dezelfde weg volgen
Paroles et Musique Patrick Bruel
vertaling Ingrid
Ik ga je opwachten op de hoek van de straat
Op het tijdstip dat de lichten doven
Als je teveel zal hebben gedanst, teveel hebt gedronken
Op het tijdstip dat we niet meer zullen blijven
Mijn arm om je verdriet op te leggen
We zullen samen vertrekken, eens te meer
Je zal me omhelzen als ik walg
Met die toewijding die je zo goed neerzet
Tussen jouw en mij
Natuurlijk is de tijd voorbij gegaan
Ons verhaal is afgelopen
Misschien. Maar misschien niet voor mij
Zelfs als ik weet dat alles verbleekt
Jij blijft, en daar veranderd niets aan
Jij geeft om me. Ik hou van je, kort gezegd
Het verschil heet: "Liefde"
Drie rondjes rond de perifirique, ramen open
Ik zie voorbijkomen,dat wat had kunnen zijn
Ja, ik neem het jouw kwalijk, maar minder dan mijzelf
En verder, waarom me hebben herinnerd?
Waarom terugkomen om me te zoeken?
En in ruil je te zien lachen, je zien huilen zonder mij...
Je wilt mij niet, je wilt me niet verliezen
Dus die keus, ik maak hem voor je
Ik ben het die weggaat
Zelfs als ik weet dat alles verbleekt
Jij blijft, en daar veranderd niets aan
Jij geeft om me. Ik hou van je, kort gezegd
Het verschil heet: 'Liefde'
Zelfs als ik weet dat alles verbleekt
Jij zei het: Ieder zijn plaats
Jij geeft om me. Ik hou van je, kort gezegd
Het verschil heet: "Liefde"
Laat me komen van tijd tot tijd
Laat me zeggen dat het is als 'tevoren'
Laat me gaan, zelfs als ik lieg
Laat me zeggen dat mettertijd...
Zelfs als ik weet...
Zelfs als ik weet...
Zelfs als ik weet...
Paroles Patrick Bruel et Marie-Florence Gros * Musique Patrick Bruel
vertaling Ingrid
Zij, in haar raam
Hij, zit op de rand van het bed
Zij huilt misschien
Hij heeft het niet begrepen
Ze pakt haar tas met een laatste glimlach
En verzamelde in het kort haar herinneringen
Ze weet dat de nacht zwaar is en dat hij te laat is
Hij weet dat ze vanavond vertrekt
Ze neemt mee
3 en een half jaar liefde en een paar weken
Geen tijd voor toespraken, en niet voor hatelijkheden
We zien elkaar wel terug op een dag, dat is het verdriet waard
Hij in een bioscoop
Zij springt in een taxi
Hij heeft zijn hart bezeert
Zij begint haar leven
Hij zag haar verslagen terug, het meisje van gisteren
Zo mooi, zij die niet dacht dat dat in de smaak zou vallen
Ze laat haar dromen uitglijden in andere nachten
Hij verliest zichzelf in andere bedden
Ze neemt mee
3 en een half jaar liefde en een paar weken
In ieder verhaal die voorbijgaat en die haar voortslepen
Naar de ochtenden die het verdriet niet waard zijn
Hij neemt mee
3 en een half jaar liefde en een paar weken
Die aan hem blijven hangen en die zich herinneren
Ze zal op een dag weer langskomen, dat is het verdriet waard
Hij eet de kersen
Zei gebruikt haar koffers
Ze streelt een lege sleutelhanger, glimlacht misschien
Hij slaapt in de deuropening
Ze neemt mee
3 en een half jaar liefde, laat dat geen bezwaar zijn
3 en een half, vanochtend, die terugkomt
In een trein naar Parijs die haar meeneemt
Hij neemt haar mee
Voor een beetje meer liefde en een paar weken
Niet de tijd voor toespraken, en alles hangt logisch samen
Leven zonder de ander, dat was het verdriet niet waard
Hij neemt haar mee
Voor een beetje meer liefde en een paar weken
Niet de tijd voor toespraken, en alles hangt logisch samen
Leven zonder de ander, dat was het verdriet niet waard
Paroles Marie-Florence Gros * Musique Patrick Bruel
Vertaling : Flip
Zie ook
2de versie en
3de versie
Achter de weigering om te zeggen dat ik van je houd
schuilt meer liefde dan in gedichten en poëtische woorden...
Als je een verloren traan in mijn ogen ziet,
dan is het mijn hart dat daar wandelt...
Zo is dat...
Geluk is niet meetbaar
En ik kan het je niet uitleggen
Ik kan mijn geluk maar niet vinden
Neem het me niet kwalijk
Als ik je niets wil beloven
t' Is dat ik alles wil misschien...
maar zelfs dat zou me niet volstaan
Stap voor stap
Spreek ik vertwijfeld en onderzoekend
alle woorden die weer kleur krijgen
als ik ze op jou leg
en ik de dromen zie die nog steeds twijfelen
als ze de vorm van je lichaam aannemen
en ik glimlach met pijn in mijn hart
Tot hier
Dacht ik mezelf min of meer te kennen
'k Heb alles door jouw raam gegooid
om me in jouw armen beter te herkennen
Neem het me niet kwalijk
Als ik jou niet meer kan beloven
dan die woordenloze zinnen
Ik fantaseer over jou
Geef me de tijd om van jou te houden
Zonder verder te gaan dan dat
Je glimlacht naar me maar je zwijgt
En je begrijpt het niet
Geef me de tijd om mijn stappen terug te vinden
die ik verloor toen ik zolang op zoek was naar jou
Ik ben een beetje bang voor mezelf
Bang voor mezelf
Is het niets anders ?
Je temt me en ik leg
De verwelkte schaduwen achter mij neer
Bang waarvoor ?
Bang voor de toekomst die zich
Tussen mijn huid en mijn ondoordachtheid glijdt
Als ik me in jouw verlies
Bang waarvoor ?
Simpelweg om in te zien
Dat alles ligt aan het "misschien"...
Dat me laat vergaan in jou
Bang voor mezelf
Er is niets anders te verstaan
Jij wou meer tedere woorden
En ik vertelde jou steeds meer over mij
Achter de weigering om te zeggen dat ik van je houd
schuilt meer liefde dan in gedichten en poëtische woorden...
en poëtische woorden...
(Letterlijke vertaling is hier nogal moeilijk,
de gevoelens werden hier voornamelijk herschilderd en verwoord indien het nodig bleek)
Paroles Patrick Bruel et Marie-Florence Gros * Musique Patrick Bruel
vertaling Eva K.
Zij is daar gaan zitten, tegenover mij
Was het toeval? "Ik geloof het niet" zei zij
Met haar grote donkere ogen, gericht op die van mij
Ze pakte me bij mijn arm "tot morgen" was wat ze zei
Ik liet me lijden zonder iets te zeggen, ze wist waar heen te gaan
In kleurrijke straatjes hebben we alles gezien, alles gedaan
Ze is mij hart binnengedrongen, zelfs haar naam heeft ze nooit verteld
Een taxi, een adres, ik heb geen vragen gesteld
Geen vraag...
Zij wilde alles, tot de volgende dag
Zij wilde alles, tot de nacht de morgen zag
Het was alles en meteen, alles of niets
Geen sprake van verder zoeken
Een mooi verhaal dat voorbijgaat
Je neemt het zoals het komt
De klokken luiden middernacht, ik ga terug en reik je mijn hand
Ik voel niets dan een kussen, kus enkel een waas
Ik heb haar niet zien komen, heb haar niet zien gaan
Ik had willen lachen, maar kreeg geen lach gedaan
In het begin...
Ze heeft me alles afgenomen, en toch zelf niets meegenomen
Dat had ik misschien liever dan had ik het tenminste begrepen en aan zien komen
De kamer was opgeruimd, dat was me nog nooit gebeurd
Ik heb geprobeerd te huilen, maar kon het niet
En toen daarna...
Zij wilde alles, tot de volgende dag
Zij wilde alles, tot de nacht de morgen zag
Het was alles en meteen, alles of niets
Geen sprake van verder zoeken
Een mooi verhaal dat voorbijgaat
Je neemt het zoals het komt
s' Ochtends teruggegaan, een herinnering rijk
Zonder een woord of verband, van enige samenhang was geen blijk
Ik heb het -natuurlijk ook- eerder gedaan zoals zij, dat is een feit
Komen voor de nacht en erin geloven, genieten van haar schoonheid
Haar schoonheid...
Als ik haar vanavond weer tegenkom
Zou ik voorkomen dat de dag ons scheidt met haar ochtendzon
En wanneer ik 's nachts dwaal door de kleurloze straat
zoek ik haar donkere ogen in de schaduw die vergaat
Te snel vergaat...
Zij wilde alles, tot de volgende dag
Zij wilde alles, tot de nacht de morgen zag
Zij wilde alles en meteen zoals het komt
Geen sprake van verder zoeken
Een mooi verhaal dat voorbijgaat
En geen rekening met mij houdt
Zij wilde alles, tot de volgende dag
Zij wilde alles, tot de nacht de morgen zag
Het was alles en meteen, alles of niets
Geen sprake van verder zoeken
Je neemt het zoals het komt
Paroles Patrick Bruel * Musique David Moreau
Vertaling : Ingrid
Hij heeft je aangekeken, en vervolgens naar mij gelachen
Vervolgens lange tijd, heeft hij niets gezegd
Er zat bijna een eeuw tussen jullie
Langs zijn wang rolde een traan
Hij heeft je in zijn armen genomen
Tijdens een schaterlach
Jij kleintje je hebt zijn vinger gepakt
Om hem vast te houden
Toen heeft hij je verteld van het leven dat voorbij ging
Hij vertelde je, het jouwe die ging beginnen
Al je kwaadheid
Al je verdriet, je vreugde
Je mooiste strijd
Degene die je niet wint
En dan zijn zijn ogen gericht
Langzaam langs een ieder
En ieder van ons verteld hem
Een paar woorden voor morgen
Leven om te kunnen herbeleven
Dat is je enige taak
Dat zeggen om vrij te blijven
Dat van je herinnering
(May they be called by my name
and the names of my fathers Abraham and Isaac,
and may they increase greatly upon the earth
[Genesis 48:16])
Zijn ogen zongen, bedankt bedankt
Ik ben niet meer bang om te gaan
En dan komt Celine
Degene van wie hij zoveel hield
Zij houd van niemand anders dan hem
Sinds twee en zestig jaar
Hij keek naar haar
Geen behoefte aan woorden
Zijn ogen zeiden haar
Maak het niet te laat...
Paroles Patrick Bruel et Marie-Florence Gros * Musique David Moreau
* En duo avec Nilda Fernandez *
Paroles Felix Gray * Musique Patrick Bruel et Felix Gray
Paroles Marie-Florence Gros * Musique Patrick Bruel
Vertaling : Elly
een
dat begint als een droom
een eerste lach,een niets
je blik die zich opricht
twee
we zijn al sterker
4-handig,zeker
we spelen andere accoorden
drie
tussen ons tweeen,glijdt jij
een wieg vol maan
een verlangen dat twijfelt
vier
de onregelmatige wals
we zoeken de maat
voor een tijdje verliezen we ons erin
Maar aan het eind van het hinkelspel
weten we niet wat we zullen zien
ze lijkt ons zo mooi
van benedenaf
Hinkelend naar de hemel
met de voeten verbonden,jij en ik
we vallen of we beginnen een pas
Vijf
op jou rust de hand
je beschermend en me uitnodigend
om niet te veel te twijfelen
zes
weken zonder je te zien
eerste scheur
moet het altijd geweten worden?
zeven
levens om samen te leven
spelen we goed genoeg dat ze op ons lijken?
acht
boven aan die ladder
is met krijt geschreven
acht letters voor "je t'aime"
maar aan het eind van het hinkelspel
zullen we zien wat we zullen zien
ze lijkt ons zo mooi
zo
hinkelend naar de hemel
de voeten verbonden,jij en ik
en zeker niet naar beneden kijken
zeker niet
zeker we weten dat op een dag
de regen zou kunnen vallen
maar de regen,dat zegt weinig,dus....
we hebben elkaar aangekeken
een zonnestraal
gluurt om de hoek van de straat,een bliksemschicht,dus...
we gaan door!
negen
maand voor haar kiezen
een voornaam,mannelijk of vrouwelijk
negen maanden om te komen...
een
ander leven van andere woorden
voor een paar donkere krullen
begint alles bij nul
maar aan het eind van het hinkelspel
weten we niet wat we zullen zien
ze lijkt ons zo mooi
zo
hinkelend naar de hemel
met verbonden voeten gaan we
op drie zullen we niet naar beneden kijken
zeker niet
aan het eind van het hinkelspel
zullen we zien wat we zullen zien
ze lijkt ons zo mooi
zo
hinkelend naar de hemel
de voeten verbonden,we gaan
we vallen of we beginnen een pas
een,twee,drie.......
Paroles Patrick Bruel * Musique David Moreau
Vertaling : Elly
Ik had zin met je te praten
Vanavond heb ik niet durven bewegen
Slechts enkele woorden, slechts enkele noten
Idiote woorden, het is niet mijn fout
Kijk een beetje naar me vanavond
zeg me, zeg... wat zie je ?
Zegt mijn stem je wat ze wil
wanneer de lampen een beetje doven
We zullen zeker op een dag vertrekken
zou dat alles geen liefde zijn ?
zo leven, of dus niet leven
zeg me, zeg... wat zie je aan me
zeg het me....
Voila een lied dat we eenstemmig zullen zingen
en dat we gewoon leuk zullen vinden
een lied dat nergens toe dient.
Achter haar grote ogen, wat is daar ?
is het bij ons tweeen dat we aan zullen komen ?
diep in dat hart, zeg me wat daar klopt
van al onze vergissingen, welke zal er leven ?
zeg me dat de wereld meer waard is dan dat
dat elke seconde in je brandt,in mij...
in mij...
voila een lied dat we eenstemmig zullen zingen
dat we gewoon leuk zullen vinden
een lied dat nergens toe dient
Behalve om je te schrijven
alles wat ik niet heb weten te zeggen
al die woorden die in de lucht blijven hangen
en ons als een gebed aankijken
Wat zag je die morgen
toen je je naar mij had toegedraaid ?
Geen enkel woord, geen enkele noot
in dat geval, idioot, heb ik de fout gemaakt
Geloof je dat we altijd van elkaar zullen houden ?
Jij,je bent bang geweest van de onherroepelijke vraag...
Het is een lied dat we leuk zouden vinden
geloof je dat ze nergens toe dient ?
Tekst Patrick Bruel en Marie-Florence Gros * muziek Patrick Bruel
Vertaling : Anneke
Een glas, een tafellaken, ik teken jouw glimlach
Ik wacht in dat café waar je me hebt laten komen
Ik voel me rot, zo rot, tot ik niets meer voel
En jij, en jij?
Jij loopt ergens anders omdat je om alles moet lachen
Mijn leven, jouw leven, vreemde manier om te vluchten
Waarheen? Naar wat? Die schaduw waarin je je verstopt
En ik, en ik
Ik zie dat de tijd ons leven steelt
De tijd die we hebben verloren
Maar die ons toch achtervolgt
De tijd die stukje bij beetje
De dagen steelt waarop je niets meer weet
De avonden waarop je wegvlucht
Zelfs al ben ik bang je weer te zien
Wil ik niet dat deze nacht
Ons verleden verplettert
Eigenlijk ben ik woedend, dat ik je zo slecht ken
Dat jij voor al je ramen een sluier hangt
Ik ben verdrietig al die gebaren te zien opdat we zouden vergeten
Waarom? Nergens om. Wat een verspilling!
Je aarzelt, ik wacht
Aan het eind van deze doodlopende straat
Je aarzelt, ik begrijp
'k Begrijp het
Ik zie dat de tijd ons leven steelt
De tijd die we hebben verloren
Die ons nu al achtervolgt
Daar zitten we dan, twee idioten met verlof
De dagen waarop ik niets meer weet
De avonden waarop jij wegvlucht
Zelfs al ben ik bang je weer te zien
Wil ik niet dat deze nacht
Ons verleden verplettert
Zelfs al ben ik bang om alles te weten te komen
Zal ik het niet laten gebeuren
Dat ons leven ons verleden doet inslapen
Ik wacht op je in dat café waar jij me hebt laten lachen ...
Paroles Marie-Florence Gros * Musique Patrick Bruel
Vertaling : Paul
Zie ook
1ste versie en
3de versie
Er is
in mijn weigering je te zeggen "ik houd van je"
meer liefde dan in de gedichten
en dan in al die woorden daar
als je een bohemienachtige traan ziet dobberen in mijn ogen
maakt mijn hart een ommetje
het is als ik aan jou denk
het is zo
het geluk is niet meetkundig
en geen plan om je voor te leggen
ik weet niet hoe ik het rechtuit lopend moet doen
wil me daar niet voor
als ik je niets kan beloven
is dat omdat ik misschien alles zou willen
maar dat zou me niet genoeg zijn
voetje voor voetje
praat ik gevoelsmatig
en ik raak even aan alle woorden die weer kleur krijgen
als ik ze jou voorleg
en ik zie
de dromen die nog steeds twijfelen
de vorm van je lichaam aannemen
en ik glimlach,ondanks mezelf
net daar
dat ik geloofde mezelf een beetje te kennen.
ik heb alles bij je door het raam gegooid
om me het beter te leren in je armen
wil me daar niet voor.
als ik niets weet om je te beloven
behalve in die zwijgende phrases
die ik als een vagabond op je af stuur
laat me de tijd van je te houden
zonder aan de andere kant te denken
je glimlacht naar me
en je zwijgt
maar je begrijpt het niet.
laat me de tijd om
een kader te vinden voor mijn passen.
Door je gezocht te hebben
ben ik een beetje bang voor mezelf
bang voor mezelf
is er dan niets anders?
je maak me handelbaar en ik laat de verbleekte schaduwen achter me
bang voor wat?
bang voor de toekomst die sluipt tussen mijn huid en mijn uitspattingen
wanneer ik me aan jou kant verlies
bang voor wat?
heel simpel om te erkennen
dat alles daar is,in dat "misschien"
dat me rond je ten onder doet gaan
bang van mezelf
er is niets anders om te begrijpen.
jij,je zou meer tedere woorden willen
en ik,ik praat tegen je over mezelf
er is
in mijn weigering te zeggen"ik houd van je"
meer liefde dan in de gedichten
en dan in die woorden daar
en dan in die woorden...
Paroles Marie-Florence Gros * Musique Patrick Bruel
Vertaling : Elly
Zie ook
1ste versie en
2de versie
Er schuilt
in mijn weigering te zeggen dat ik van je houd meer liefde
dan in de gedichten en dan in al die woorden.
als je een verloren traan ziet dobberen in mijn oegen
maakt mijn hart een ommetje
dan denk ik aan jou
zo is het
het geluk is niet meetkundig
en geen plan om je voor te leggen
ik kan het niet op commando
neem me niet kwalijk
als ik je niets kan beloven
is dat omdat ik misschien alles zou willen
maar dat zou me niet genoeg zijn.
voetje voor voetje
praat ik gevoelsmatig
en ik raak even aan alle woorden die weer kleur krijgen
als ik ze jou voorleg
en ik zie de dromen die noch steeds twijfelen
de vorm van je lichaam aannemen
en ik glimlach,ondanks mezelf
Net nu ik geloofde mezelf een beetje te kennen.
Ik heb alles bij je door het raam gegooid
om me beter te herkennen in je armen
neem me niet kwalijk
als ik niets weet om je te beloven
behalve in die zwijgende holle zinnen
die ik als een vagebond op je afstuur
geef me de tijd van je te houden
zonder aan de andere kant te denken
je glimlacht en je zwijgt
maar je begrijpt het niet
geef me de tijd om
een kader te vinden voor mijn passen
door je gezocht te hebben
ben ik een beetje bang voor mezelf
bang voor mezelf
is het dan niet anders?
je temt me en ik laat de verbleekte schaduwen achter me
Bang waarvoor?
bang voor de toekomst
die sluipt tussen mijn huid en mijn capriolen
wanneer ik me in jou verlies
bang voor wat?
simpelweg om te erkennen
dat alles daar is,in dat "misschien"
dat me rond je ten onder doet gaan
bang voor mezelf
er is niets anders om te begrijpen
jij,je wilde meer tedere woorden
en ik,ik sprak over mezelf
er schuilt in mijn weigering te zeggen dat ik van je houd
meer liefde dan in de gedichten
en dan in al die woorden
en dan in al die woorden...
