Dank aan Ingrid K., Philippe, Paul en Harry...
Musique Patrick BRUEL
Texte Patrick BRUEL et Laurent CHALUMEAU
Musique et texte Patrick BRUEL
Musique Patrick BRUEL
Texte Patrick BRUEL et Gérard PRESGURVIC
Vertaling Paul
Een glimlach... ik vraag je niet veel, een glimlach... dat is alles!
Om me te zeggen... dat als ik durf, jij durft, dat alles... nog kan!
Je zegt al uren niets, wat is er aan ons dat sterft?
Als je er niet meer in gelooft, jammer voor mij...
Maar jammer voor jou als je het niet begrijpt
Dat ik moet bewegen!
Voordat alles me vastketent, dat dit leven het mijne niet meer is
Moet ik bewegen... en ik wil dat je met me mee beweegt!
Neem risico's... dat heb je me ongeveer 7000 keer gezegd... per dag!
Je bestaat... je hebt niemand nodig, vooral niet... van dit hof
Mijn hart was verpulverd... jij bent het die me bij elkaar geveegd heeft
Je was niet bang, je wilde leven... en nu zeg je dat je me niet meer wilt volgen
Ik moet bewegen!
Voordat alles me vastketent... dat dit leven het mijne niet meer is
Moet ik bewegen... en ik wil dat je met me mee beweegt!
Er is niets dat ons tegenhoudt... een woord, een enkel, ik neem je mee
Ik moet bewegen... en ik wil dat je met me mee beweegt!
We stikken zonder lucht te hebben...
om te dromen wat we niet moeten doen
Alle goeroes, de keurige koningen, de koningen van de swing,
de alles-weters, de valse koningen...
Ik moet bewegen!
Voordat alles me vastketent... dat dit leven het mijne niet meer is
Moet ik bewegen... en ik wil dat je met me mee beweegt!
Er is niets dat ons tegenhoudt... een woord, een enkel, ik neem je mee
Ik moet bewegen... en ik wil dat je met me mee beweegt!
Een glimlach... dat is alles!
Zelfs om me te zeggen... je bent gek!
Geen vergissing... jij bent het!
Maar ik ben bang... geloof me!
Mensen die het geheugen verliezen... die je een ander verhaal vertellen
En als je het gelooft, jammer voor mij,
maar jammer voor jou als je het niet begrijpt
Je moet bewegen... voordat alles zich vastketent
Dat dit leven het jouwe niet meer is
Je moet bewegen... en ik ga met je mee bewegen
Voordat alles ons tegenhoudt... een woord, een enkel, ik neem je mee
Moet ik bewegen... en ik wil dat je met me mee beweegt
Beweeg... beweeg... beweeg... beweeg! Ja ik wil dat je met me mee beweegt!
Musique Patrick BRUEL
Texte Patrick BRUEL et Gérard PRESGURVIC
Vertaling Ingrid
Men is eenzaam als het slecht gaat, natuurlijk...
Als je kotst van de grauw grijze muren...
De pijn die je vasthoudt, en ik kan niets doen..
De stilte... Ik ken je goed... Je zegt zoveel...zoveel..als je niks zegt...
Zeg het me...Zelfs als ik het allemaal al weet...
Zeg het me.. Alles...niets.. Maar van jouw..
En zelfs als je ook zin hebt om te huilen
En als je zin hebt om ervan door te gaan...
Als je nergens meer in gelooft, zelfs niet meer in je woorden..
Zeg het me... jij laat mij niet, en ik laat jouw niet in de steek...
Men was gek, men was sterk, ze lachten om alles, zelfs om de dood...
Jij die nog harder droomde dan ik
Jij die wist, wat men niet zag...
Wie heeft je wijsgemaakt dat je aan het einde bent van je weg ?
Wie heeft je wijsgemaakt dat je op moet geven als je twijfelt ?
Dat je niet meer tegen jezelf wilt vechten als je genoeg hebt van jezelf...
Ik niet...nee... ik niet... denk eraan terug !
Ik zal je hieruit redden... ik breek alle deuren open...
Ik zal overal schreeuwen, de "dood" die is dood...
We zullen de wolken verjagen en jagen op meiden...
We laten ze dansen, en pakken alles wat glimt...
Dus als je dan nog zin hebt om te huilen
En als je op je knieen wilt vallen om te bidden...
Dan bid ik met je mee, naar goden wat ik verafschuw...
Zodat je blijft... Zodat je blijft...zodat je blijft...
Het spijt me, ik dwaal af...maar alles maakt me bang vanavond.
De tijd zal het leren, de tijd om van te houden,
Alles moet effect hebben, alles op zijn beloop laten.
Wie heeft je wijsgemaakt dat je aan het eind bent van je weg ?
Dat je opgeeft, dat je twijfelt ?
Dat je walgt van je zelf ? Ik niet...
Ik hoor... Je hart dat slaat...
Het is sterker... Het is sterker dan dat...
Zeg het me...ik hoor... je hart dat slaat
Geef niet op... Je bent sterker dan dat...
Maar ga niet...ga niet... ga niet....
Musique Patrick BRUEL
Texte Patrick BRUEL et Gérard PRESGURVIC
Vertaling Paul
Ik weet best dat het niet makkelijk is,
de man te zien waar je zo broos van houdt
Ik weet best dat ik mijn deel heb, aan de kilte in je blik
Misschien heb ik je bedrogen, ik heb zeker mezelf belogen
Ik weet niet wat ik zou willen zijn, maar wie weet dat echt
Er was een plaats voor jou, en jij bent het die hem heeft ingenomen
Zelfs als ik niet de tijd heb genomen, je koffers beter te openen
Ik ben er toch... ik ben er toch...
Zelfs roerloos, zelfs onhandig
Ondanks al mijn vertraging, leven we hetzelfde verhaal
Nu ben ik er... als je me wilt
Het zal vaker moeilijk ontwaken worden,
er zullen voor niets uitgeworpen woorden zijn
Al die nutteloze valstrikken, die pijn doem, maar niets uithalen
Dan dat in lachen uitbarsten, zoveel sterker dan wij
Dat we uiteindelijk zullen durven zeggen
dat we van elkaar houden en dan is dat alles
Natuurlijk is er afwezigheid geweest, natuurlijk is er twijfel geweest
Als je me je vertrouwen teruggeeft,
zal ik onderweg niet meer verdwalen
Ik ben er toch... ik ben er toch...
Zelfs roerloos, zelfs onhandig
Er is zo sterk in geloofd... normaal dat ik er nog in geloof
Nu ben ik er... als je me wilt
Dus kom, we gaan met elkaar praten, wil je
We hebben elkaar niet alles gezegd, we verdienen beter
Dus kom, het moet wat allure hebben
Ik ga van je houden, ik ga van je houden, dat verzeker ik je!
Ik ben er toch... ik ben er toch...
Kijk naar me, je moet me geloven
Als de woorden die me ontbreken uit hun schuilplaats willen komen
Zal je zien... ik zal er zijn
Ik ben er toch... ik ben er toch... ik ben er toch...
Kijk naar me, er is zo sterk in geloofd
Normaal dat ik er nog in geloof... ik ben er...
Ja, zeker!
Ik ben er... als je me wilt...
Musique et texte Patrick BRUEL
Vertaling Paul
Het doet me plezier je toevallig tegen te komen
Je slaat de ogen neer, je zou zeggen dat je je geneert me terug te zien
Hoe gaat het met je... nou ja, gewoonte, dat is wat je zegt
Zelfs als je zegt... dat je minder en minder van je leven houdt
He kerel... het schijnt dat je je met een beetje bizarre lui ophoudt
Dat je nachten lang zijn en dat je glimlach te laat is
Wat heb je met je leven gedaan...
Niemand kan het wat schelen... ondanks alles wat je zegt
Je bent niet op de afspraak gekomen
Iedereeen was er, we hebben gepraat over jou en over alles
Je werd verwacht... eenvoudigweg
Laat niet te veel tijd verloren gaan
Je werd verwacht... zoals voorheen
Waar ben je ermee... nu...
Waar is diegene gebleven die de hele wereld had om te verbeteren
Die ons zei dat hij alles achter zou laten
Dat we op elkaar leken, dat we dezelfde grote bek hadden
Maar die altijd samen wilde zijn terwijl hij alleen was
Degene die onze levens had gevuld, onze zeilen volgeblazen
Maar die zijn boot nooit onder de sterrenhemel had gebracht
We luisterden naar je, we gingen verder
Dus stop met te herhalen dat je alles verpest hebt
We zijn gekomen om je te zoeken
Het is geen toeval dat we je vandaag zijn tegengekomen
Je werd verwacht... eenvoudigweg
Laat niet te veel tijd verloren gaan
Je werd verwacht... zoals voorheen
We zijn hier... nu...
Je werd verwacht... eenvoudigweg
Laat niet te veel tijd verloren gaan
Je werd verwacht... zoals voorheen
We zijn hier... je wordt verwacht...
Musique Patrick BRUEL
Texte Patrick BRUEL et Gérard PRESGURVIC
Muziek en tekst Patrick BRUEL
Muziek en tekst Patrick BRUEL
Vertaling Harry
Nota: Dit is een vertaling van het spaanse versie van het liedje...
Eerst een steen, een dof geluid,
Dan een stofwolk, en een knal,
Dat de mensen eruit tevoorschijn komen, vol van verwachting,
Niet ongeduldig worden,: De dag die kwam
Een muur valt inelkaar, en een die toekijkt
Een muur valt inelkaar, en hij blijft staan
Het nieuws gaat al verder, van stad naar stad
Huilen en lachen, en hij gaat weg
Hij voelt het feest diep van binnen
Maar de twijfel hangt als een donkere wolk in de toekomst
Hoeveel schande, hoeveel losgekropte pijn
Komen van achter de neergevallen muur aangelopen
Er waren tranen die de wind wegblies
Er waren bladzijden die door de tijd doorgescheurd werden
Over wat voor vrijheid kan je praten
Als een kind erna vraagt, waar dan ook
De muren van de mensen
Zijn de muren in hun hoofd
Waarom gooit niemand ze om, ook maar nooit
Ooit zullen ze vallen
Maar men zal zich niet drukmaken
Om de wonden, diep van binnen
Ik ben daardoor de ironie van alles kwijtgeraakt
Ik heb daardoor ons niet willen herinneren vergeten
Hoeveel schande, hoeveel haat en kleuren
En hoeveel muren achter de muur die neerging
Misschien ben ik het,die toekeek,
Misschien ben ik het, misschien hij
Met wat voor onschuld heb je recht om te praten
Was voor duidelijkheid en wat voor vrijheid?
Hoeveel muren, hoeveel muren,
Hoeveel schande, hoeveel haat en kleuren,
En hoeveel muren achter de muur die neerging
Musique et texte Patrick BRUEL
Vertaling Paul
Zonnig plaatje, enigszins fragiel
De met zoeken doorgebrachte tijd, futiel
Het eigenaardige van de een na de andere mislukte ontmoeting
Een verhaal dat gek maakt als je de regels niet kent
Het is waar dat je nog een beetje verder zou kunnen gaan
Misschien zelfs tot aan het eind volhouden, wie weet...
Door steeds maar te knipogen naar het lot
Wel, zie je, het lot... op een dag vergist het zich
Maar ik ben een beetje sneller gaan lopen
En ik ben een beetje harder gaan praten
Om te vermijden dat ik vermeden word
Om die slagen van vertrek te vermijden
En ik heb een beetje meer gehuild
Ik heb jouw handen voor mijn ogen geslagen
Ja ik heb andere strijd gewonnen
Ik heb misschien alles gedaan om je er vandoor te laten gaan
Ik heb alle reizen gemaakt, ook wel de verkeerde richting op
Vergissing van landschappen... een beetje zoals jij, zonder twijfel
We zijn te beschermd.... te bang, te jong, wat weet ik er van...
Er wordt veel te ver gezocht terwijl simpelweg genoeg zou zijn
Van je laten houden... van je laten houden...
Maar ik had aan jou die kracht ontleend die me ontbrak
Om daar uit te komen waar je niet op me wachtte
En ik ben nog sneller gaan lopen
En ik ben nog harder gaan zingen
Om te vermijden dat ik vermeden word
En om al mijn wroeging te verdrinken
Ja ik heb nog meer gehuild
Ik heb jouw handen voor mijn ogen geslagen
Ja ik heb andere strijd gewonnen
Ja ik heb alles gedaan om je er vandoor te laten gaan
Je hebt er niets van begrepen toen ik gaf
Ik heb niets geleerd toen je vertrok
En van een van de mooiste plaatjesboeken
Heb ik de laatste bladzijde verscheurd
Zonde...
Musique et texte Patrick BRUEL
Vertaling Paul
Hallo, ik ben het...
Ik maak je toch niet wakker?
Ik weet niet, erg laat...
Een aanval van neerslachtigheid...
Wil je slapen?
Ik laat je slapen...
Heb mooie dromen...
De mijne lopen ten einde!
Niemand meer om naar me te luisteren en de bar gaat sluiten
Geen sprake van te gaan slapen... gewoon zin om rond te zwalken...
Dus van rede naar rede, de nacht zal misschien minder rottig zijn
6000 grenzen van je vandaan en je antwoordt me zelfs niet...
Maar het leven is mooi!
New York vlamt op onder de rossige maan
52ste, Midtown, achter het Road House
De serveerster beweegt onder haar blouse... Doctor John zingt de blues
Het steekt me in mijn hart... maar ik heb zoiets als pijn
Speel, Doctor speel!
Mooi, een doc die het weet te doen met drie accoorden in de lucht
Speel, Doctor speel! Speel, Doctor speel!
Ik heb al mijn misere daarginds aan de andere kant van de zee gelaten
Even naar cafe Wha... Hey Joe, ben je daar?
Tussen twee Corona's door, denk ik de hele tijd aan jou
Geef je gitaar door... we gaan het heel heel laat maken
En als de nacht voorbij gaat zullen we vanavond terugkomen
Ons opsluiten in deze kelder... vrijwillige gevangenen
Van die doktoren die weten hoe je misere te verzorgen
Come on, Doctor! I trust you... Purple Haze is in my blue
Het geeft me steken in het hart maar... altijd die pijn...
Speel, Doctor speel!
Mooi, een doc die het weet te doen met drie accoorden in de lucht
Speel, Doctor speel! Speel, Doctor speel!
Tuseen jouw ritme en mijn blues gaan we een paar maken, good news!
Speel, Doctor speel!
Alles zal goed gaan...
Musique et texte Patrick BRUEL
Vertaling Ingrid
Op het kleed, twee drie dagbladen
Een grote blauwe trui, de glazen die rondslingeren.
Het oor gekluisterd aan de radio
Een vent die schreeuwt, opdat ze terugkomt.
Het is gek, dat wat die vent, mist aan schaamte
Ongetwijfelt net als ik, als jij weg zal gaan
Overigens je bent weggegaan daarstraks
En je zal niet meer met me dansen
Ik loop van kamer naar kamer, onder de voet gelopen door mijn herinneringen...
Verder dit liedje, genoeg gehoord...
Eh!.. zanger, moet je zo reageren...
Ze zal je horen, ze zal terugkomen, je zal haar zeggen dat je op haar wachtte...
Jouw gebrek aan trots zal je laten glimlachen...
En ze danst goed met je
En als de woorden jullie zijn misgelopen en jullie ogen jullie hebben bedrogen,
Alle uitvluchten om te vragen... Het is niet "hij daar" die een leven invult.
Jij zal hem zoveel vragen stellen, maar de enige die zal tellen voor jou
Overigens is het de titel van je liedje
Zal je ook met mij dansen... zal je ook met mij dansen... zal je ook met mij dansen...
Jouw blauwe trui is helemaal verbleekt, genoodzaakt me te dienen als hoofdkussen
Je zal zeker laat terugkomen... het is niet erg...Ik wil het graag later...
Ik zal tegen je praten als een zanger, een vent veel triester dan ik
Een vent die zoveel fouten maakte
Maar die goed met je danste, maar wie danst er niet goed met je
Zal je ook nog met mij dansen...
Musique et texte Patrick BRUEL
Vertaling Paul
Ze zat op de onderste treden, als met haar rug tegen haar leven
Op haar wangen een paar sporen van een verhaal dat slecht is afgelopen
Ze zat onder aan de wereld, luisterend naar de seconden
Die weerklinken zonder iets te zeggen,
die het zelfs niet meer over toekomst hebben
Ze wachtte, wachtte... tot een glimlach zich komt laten zien
Temidden van haar dromen voordat de nacht haar meeneemt
Ik heb onhandig in de diepte van haar blik gezocht
Het verhaal om haar verhaal te begrijpen
Ze leefde als een schaduw zoals niemand nog ontwerpt
Ze heeft me gedurende enkele uren alle kloppen van haar hart aangeboden
In een nacht de zandkastelen van haar leven gereconstrueerd
Al die tijd voorbij om de listen te leren om niet vast te komen zitten
Aan de worsteling als het regent op het gevaar af van vreemde spelletjes
Ze lachtte, ze huilde... zonder dat haar tranen ooit stroomden
Ze zou alles gegeven hebben voor een gebaar, een blik
Waaraan het zo ontbroken had
Ze praatte er veel over, zelfs met een half woord
Als een verloren meisje dat haar plaats op de foto zocht
Ze had het hart in duizend stukken
en niemand om haar hoger mee te voeren
Ze bracht al haar nachten hier door met wachten op ik weet niet wie
In het donker van die toevallige bedden,
zocht ze naar redenen om er in te geloven
De humor als laatste beleefdheid... bescheidenheid van een princes
Ze zat op de onderste treden, als met haar rug tegen haar leven
Voor mijn ogen heeft dat beeld me zo lang achtervolgd
Ze zat op de onderste treden...
Musique Patrick BRUEL
Texte Laurent CHALUMEAU
Musique et texte Patrick BRUEL
Vertaling Ingrid
Ga twee seconden zitten, ik wil graag met je praten
De nacht is lang geweest, probeer naar me te luisteren
Ik heb gedaan alsof ik wegging, ik ging alleen niet ver
Het verhaal om zich eruit te redden, via welke weg dan ook
We proberen iedere blik waar we bang voor zijn te vermijden
Moeilijk te bekennen als je, je weg niet meer terugvindt
En zelfs als je er alles aan doet, en je verbergt, achter, wie je ziet
Het is tevergeefs, je ontsnapt nooit aan jezelf
Vreemde sensatie, ik ben van mezelf vervreemd
Dingen die me ontglippen, iedere keer een beetje meer
Ik ga geen balans maken, of hij goed is of slecht
Te lang heb ik mijn leven voorbij laten gaan,
met de verantwoordelijkheid op mijzelf te betrekken
Ik heb zoveel nachten voorbij laten gaan met het onherkenbaar maken van mijn angsten
Te midden van het niet gezegde, lachend om mijn fouten.
Rennend als een idioot, zonder enige beperking
Zelfs als ik op mijn knieen val, zelfs als alles te snel gaat...
Niets te verliezen ! Ik heb niets te verliezen !
Ik speel met mijn leven, hoe dan ook
Niets te verliezen ! Behalve te verdwalen
Vergeten onder de lichten dat het mooiste nog moet komen
Uitspattingen van vertrouwen, uitspattingen van twijfel
Uitspattingen van toegeef'lijkheid, in beide richtingen
Ik heb geworsteld om alles te begrijpen wat me niet werd gezegd
Om te beseffen wat de anderen nooit weten over jou
Ik heb geen zekerheden, of de vinger gericht naar boven
Alleen ongerustheid tegenover die schoften
Dus wanneer mijn stem me in de steek laat, als ik niet goed mijn woorden vind
Is het tegenover de haat, dat ik hoger in kan zetten...
Niets te verliezen ! Ik heb niets te verliezen !
Ik speel met mijn leven als wie dan ook
Niets te verliezen ! Behalve mezelf
Vergeten onder de lichten dat het mooiste nog moet komen.
Ik heb zoveel tijd voorbij laten gaan met terugblikken
Mensen voorbij zien komen met een vluchtige glimlach
Ik heb zoveel nachten voorbij met het achter alles aanhollen
Rennend naar mijn leven om niet gek te worden
Het kruisen van het lot maakte de afkeer en de lusteloosheid
De tranen vallen voor niets, temidden van mijn nachten
Ik heb misschien met mijn leven gespeeld onder enorme lichten
Maar ik heb altijd gedacht dat het mooiste nog zou komen
Om te bestaan en om te overwinnen
Alle gevechten die de tijd me dwingt te spelen
En om door te gaan, ondanks het ergste
Met gebalde vuisten, zonder iets te zeggen, leren te lijden
Ik heb getracht te begrijpen als men me niets zei
Genoodzaakt om me te verdedigen, als alles veel te ver ging
Het heeft me iedere keer van zo hoog laten vallen.
Om te weten wat anderen niet weten wat jouw betreft
Men heeft alles tegen me gezegd, zelfs waarheden
Ik heb al hun wetten kunnen trotseren
Maar ik kan ze niet ontwijken
De glimlachen die kwamen en dikwijls alleen maar bangmaken
En die maakte van mij, de allergrootste acteur
Om te bestaan en om te overwinnen
Alle gevechten die de tijd me dwingt te spelen
En om door te gaan ondanks het ergste
Met gebalde vuisten, zonder iets te zeggen, leren te lijden
Ik heb zoveel uren voorbij zien gaan met me afvragen... waarom
Mijn grootste fouten waren altijd voor jou
Ik zie het goed in je ogen, je bent al weggegaan
Je luistert niet meer naar me, Ik ga door met mijn leven.
Om te bestaan en om te overwinnen
Alle gevechten die de tijd me dwingt te spelen
En om door te gaan, ondanks het ergste
Met gebalde vuisten, zonder iets te zeggen, leren te lijden
Om te bestaan
