Dank aan Ingrid K., Philippe, Paul en Harry...
Muziek Patrick BRUEL
Tekst Patrick BRUEL en Gérard PRESGURVIC
Hou op me te vermoeien !
Hou op ons te remmen !
Hou op ik krijg medelijden met jou !
We hebben jiets gedaan en je bent al moe !
Hou op met rillen als een klimop
Met op je vader te lijken,
Met ons de les te spellen
De anderen, De anderen doen wat ze willen
Jammer als we onze nek breken !
Jammer al we mekaar kwetsen
Zelfs als zijn we gek
Het kan ons niet schelen!
Er zullen altijd gekken zijn
Om te zeggen dat wij de gekken zijn
Ook al hebben wij ongelijk
Dan wachten we op de dood
Om daaraan te denken
Maar ik weet zeker dat ik er nog steeds in geloof!
Hou op me te zeggen
Dat de wereld 2000 jaar oud is
Dat we nu niets zullen veranderen
Hou op je weet wel dat je bent zoals ik
Je wil dezelfde dingen
Alleen zeg jij dat niet
Hou op! Er zijn er zovelen als wij
Die niet op hun knieën willen leven
Niet in hun hol willen blijven
OK, de wereld is 2000 jaar oud
Maar hij heeft zovele kinderen
Waar wacht je dan nog op !
Zelfs al zijn we gek
Het kan ons niet schelen!
Er zullen altijd gekken zijn
Om te zeggen dat wij de gekken zijn
Ook al hebben wij ongelijk
Dan wachten we op de dood
Om daarover na te denken
Maar ik weet zeker dat ik er nog steeds in geloof!
De anderen, de anderen doen wat ze willen
Jammer als we onze nek breken
Jammer als we mekaar kwetsen
Zelfs al zijn we gek
Het kan ons niet schelen!
Er zullen altijd gekken zijn
Om te zeggen dat wij de gekken zijn
Ook al hebben wij ongelijk
Dan wachten we op de dood
Om daarover na te denken
Maar ik weet zeker dat ik er nog steeds in geloof!
Musique Patrick BRUEL
Texte Patrick BRUEL et Gérard PRESGURVIC
Vertaling Paul
Als ik vanavond geen zin heb om alleen terug te gaan
Als ik vanavond geen zin heb om naar huis te gaan
Als ik vanavond geen zin heb om mijn bek te houden
Als ik vanavond zin heb om te schreeuwen tot mijn stem breekt
Schreeuwen tot mijn stem breekt, Schreeuwen tot mijn stem breekt
Schreeuwen tot mijn stem breekt, Schreeuwen tot mijn stem breekt
Ik kan niet meer geloven wat er op de muren staat geschreven
Ik kan het leven van anderen niet meer zien zelfs niet de schijn
Ik ben er niet voor de glimlachjes van na middernacht
Neem me niet kwalijk als ik vanavond zin heb om te
schreeuwen tot mijn stem breekt, Schreeuwen tot mijn stem breekt
Schreeuwen tot mijn stem breekt, Schreeuwen tot mijn stem breekt
De vrienden die gaan
En de anderen die blijven
Je voor een lul laten houden
Door diegenen die je verafschuwt
Die mislukte ontmoetingen
En die tijd die verloren gaat
Tussen de versleten jongeren
En de ouderen die hopen
En die flitsen die verblinden
Op de TV elke dag
En de rotzakken die loeren
Over de kleur van de liefde
En de kranten die meeslepen
Zoals ik mijn verbeelding voortsleep
En de angst die de mijne is
Als ik 's-nachts wakker word
Schreeuwen tot mijn stem breekt, Schreeuwen tot mijn stem breekt
Schreeuwen tot mijn stem breekt, Schreeuwen tot mijn stem breekt
En de meisjes van de nacht
Die je overdag nooit ziet
En bij wie je in bed slaapt
En dat wordt dan liefde genoemd
En de beschamende herinneringen
Die je voor je raam vergeet
Zeggende ik ben uitschot
Maar ik ben niet walgelijk
De dromen die zachtjes verdwijnen
Onder de ogen van de ouders
En de tranen die rollen
Over de wangen van de kinderen
En de liedjes die komen
Als kreten in de keel
Zin om mijn haat uit te schreeuwen
Als een kat die de keel wordt afgesneden
Schreeuwen tot mijn stem breekt, Schreeuwen tot mijn stem breekt
Schreeuwen tot mijn stem breekt, Schreeuwen tot mijn stem breekt
Als ik vanavond geen zin heb om alleen terug te gaan
Als ik vanavond geen zin heb om naar huis te gaan
Als ik vanavond geen zin heb om mijn bek te houden
Als ik vanavond zin heb om te schreeuwen tot mijn stem breekt
Schreeuwen tot mijn stem breekt, Schreeuwen tot mijn stem breekt
Schreeuwen tot mijn stem breekt, Schreeuwen tot mijn stem breekt
Musique et texte Patrick BRUEL
Ed. 14 Productions
Musique et texte Patrick BRUEL
Ed. 14 Productions
Vertaling Paul
De slaap wil niet bij me komen, je droomt sinds lang
Op de TV heeft de sneeuw bezit van het scherm genomen
Ik heb de mensen gezien die vluchten, een aarde die achteruit gaat
Kreten om hulp, kinderen die omvergelopen worden
Je zegt dat het niet mijn rol is om over dat alles te praten
Dat je voordat je het woord neemt, daar heen moet gaan
Je zegt dat het te gemakkelijk is, je zegt dat het nergens toe dient
Maar het is nog gemakkelijker om nergens over te praten
Kijk dan, kijk een beetje...
Ik ga niet zwijgen omdat jouw ogen niet goed zijn.
Kijk dan, kijk een beetje...
Je zult alles zien wat je kunt dan als met twee bent
Verloren in je nuances, het geweten in rust
Terwijl de wereld doordraait, vind jij niet goed je woorden
Je twijfelt tussen alles zeggen en een vreemde stilte
Je weet niet waar te beginnen, dus je speelt de onschuld
Kijk dan, kijk een beetje...
Ik ga niet zwijgen omdat jouw ogen niet goed zijn.
Kijk dan, kijk een beetje...
Je zult alles zien wat je kunt dan als met twee bent
In mijn hoofd komt een muziek de beelden wegstoppen
Op de ritmes van Afrika maar ik zie het landschap niet
Nog meer mensen die vluchten, een aarde de achteruit gaat
Kreten om hulp van kinderen die omver gelopen worden
Kijk dan, kijk een beetje...
Ik ga niet zwijgen omdat jouw ogen niet goed zijn.
Kijk dan, kijk een beetje...
Je zult alles zien wat je kunt dan als met twee bent
Kijk dan, kijk een beetje...
Ik ga niet zwijgen omdat jouw ogen niet goed zijn.
Kijk dan, kijk een beetje...
Je zult alles zien wat je kunt dan als met twee bent
Musique Patrick BRUEL
Texte Patrick BRUEL et Gérard PRESGURVIC
Ed. 14 Productions
Musique et texte Patrick BRUEL
Ed. 14 Productions
Vertaling Paul
We zouden elkaar dat alles kunnen zeggen
Elders dan bij het cafe daar beneden
Dat je misschien ging vertrekken
En misschien zelfs niet terugkomen
Maar in elk geval, dat is zeker
Dat we erom konden lachen
Dus we gaan elkaar zo verlaten
Als dwazen voor het cafe daar beneden
Als in een serie B
Zijn we alletwee slecht
Er is zo vaak gelachen
Om degenen die dat deden
Maar ik vind geen refrein aan ons verhaal
Alle woorden die komen zijn belachelijk
Ik weet best dat ik het te veel gezegd heb
Maar ik zeg het je toch... ik houd van je
Toch zou ik je willen bedanken
Voor al het slechte dat we niet tegen elkaar gezegd hebben
Sommigen lachen al
Ik heb er lak aan, ik mocht ze niet
Het zag er te goed uit
Er zijn er die dat niet verdragen
Maar ik vind geen refrein aan ons verhaal
Alle woorden die komen zijn belachelijk
Ik weet best dat ik het te veel gezegd heb
Maar ik zeg het je toch... ik houd van je
Musique Patrick BRUEL
Texte Bruno Garcin
Vertaling Eva
Ed. 14 Productions
We hebben afgesproken elkaar weer over tien jaar te zien
Op dezelfde dag, om dezelfde tijd, met dezelfde personen
We zullen elkaar weerzien als we dertig zijn
Op de trappen van het gebouw "place des grands hommes"
De dag is aangebroken, en ik ga ook
Maar ik wil niet de eerste zijn
Stel dat we elkaar niets meer te zeggen hebben, en stel..., en stel...
Ik dwaal rond ik de wijk
Het is gek dat deze prille lente
Doet denken aan dezelfde prille lente van 10 jaar geleden
Neergeslagen blikken die toevlucht nemen tot de trottoirs
Wat heb ik al die jaren gedaan?
Ik heb niet rustig op het water gedreven
Ik heb niet met de wind in de rug gezwommen
De laatste rechts, de straat Souflot
Hoeveel zullen er zijn? 4,3,2,1,0?
Ik heb zo naar haar verlangd
De mooie Severine, zal ze naar me kijken?
Eric wilde altijd het onderwuste onderzoeken
Zal hij zo nu en dan oppervlakkigheid zijn tegengekomen?
Ik ben bang langs de spiegel te lopen
Als ik niet ga... dan zou ik me in de avond vergist hebben
Voor een etalage van een antiekwinkel
Beeld ik mij de teruggevonden vriendschap in
"Je bent niet veranderd, wat is er van je geworden?
Jij bent getrouwd, je hebt drie kinderen
Jij bent geslaagd, je bent dokter
En jij Pascale, heb je nog steeds zo'n lol om niets?
Ik heb goede en slechte tijden gekend
Net zoals jullie, zoals jullie, zoals jullie
Ik heb stormen en rukwinden doorstaan
Voor iedere verloren liefde kwam een nieuwe liefde in de plaats
En jullie? En jullie, en jullie?
En jij Marco, jij die enkel gelukkig wilde zijn in het leven
Heb jij je doel bereikt?
En jij Francis, en jij Laurence, en jij Marion, en jij Gege, en jij Evelyne
Vrienden zijn geweldig!
We hebben elkaar alles verteld, elkaar de hand geschud
Ook al kunnen we geen tien jaar op tafel leggen
Zoals je een spel scrabble op tafel legt
In een etalage zie ik een reflectie
Van een schoolmeisje, daar achter me
Als zij naar links gaat, zal ik haar volgen
Als ze naar rechts gaat... wacht op mij!
Wacht op mij!
Musique et Texte Patrick BRUEL
Ed. 14 Productions
muziek Patrick BRUEL
Tekst Patrick BRUEL et Bruno GARCIN
Ed. 14 Productions
Vertaling Philippe
Shampoo die niet in de ogen prikt
Een hand dwarrelend door mijn haar
Geen tijd gehad voor mijn huiswerk
Noch zin om alleen te slapen vannacht
De deur niet op slot
De luiken halfopen laten
Zoals jij was ik bang 's nachts
Dieven verstopt onder mijn bed
De slaapverhaaltjes
Hebben mij nooit doen slapen
De kussengevechten
Vond ik altijd flauw
Slaap, slaap, maar sluit je ogen niet
Zelf als de twijfel het grootste is
Moet je je niet laten gaan, volhouden
Slaap, slaap, maar sluit je ogen niet
In ieder van ons is er licht
Aan jou om te weten wat je ermee moet
Tot jou die net achter me komt
Zou ik willen roepen wat je moet doen
Zet je voeten daar, dat doet pijn
Het is niet waar dat alle mannen dezelfde zijn
De armen te kort om me te kussen
Maar wel lang genoeg om te slaan
Ik zag gebroken harten bidden
En hun blikken dwaalden steeds af
Slaap, slaap, maar sluit je ogen niet
Hetgeen ons verlicht komt van binnen
Niemand mag dit (deze teller) tegenhouden
Slaap, slaap, maar sluit je ogen niet
Men kan niet iedereen liefhebben
En zij die dat beweren, vertellen leugens
(solo)
Maar 't is zoals de schattenjacht
Als j'er niet meer in gelooft ben je dood
Je moet blijven zoeken en blijven zoeken
Niet te langen achterblijven in de havens
Slaap, slaap, maar sluit je ogen niet
In ieder van ons is er licht
Aan jou om te weten wat je ermee moet
Slaap, slaap, maar sluit je ogen niet
Hetgeen ons verlicht komt van binnen
Niemand kan deze teller tegenhouden
Slaap, slaap, maar sluit je ogen niet
Je kan niet iedereen liefhebben
En zij dit het zeggen, vertellen leugens
Slaap, slaap, maar sluit je ogen niet
Zelfs de avonden waar de twijfel te groot is
Moet je je niet laten gaan, je moet blijven volhouden
Slaap, slaap
Musique Patrick BRUEL
Texte Patrick BRUEL et Gérard PRESGURVIC
Ed. 14 Productions / Scarlet O'Laura Ed.
Vertaling Philippe
Ze droeg een jas, driemaal te groot voor haar
Een broek die niet zonder bretellen kon
Haar irriterende blik straalde uit haar ogen
Alle goeddunkende mensen, wel gezet, wel geplaatst
Ze zei alles wat ze dacht
Zonder echt te menen wat ze zei
Ze speelde met haar geluk
En soms speelde zij vals
Ze keek me zo aan
Ze keek me zo aan
Ze keek me zo aan
De werled bestond niet
Ze keek me zo aan
En ik bleef daar zo staan
Ze keek me zo aan
Dat wou zeggen dat ik er was
Ik begreep 't misschien niet
Ze bracht zoveel dingen in mijn leven die ik voordien had gemist
Vensters aan mijn nachten, boten op de kaai
Ze had maar één gebrek, ze zag al de mijne
Telkens ik te ver ging, met een kleine glimlach
Zocht ze in mijn ogen
Naar antwoorden en naar vragen
Het maakte me ongelukkig
Ik zei ja en dan weer neen !
Ze keek me zo aan
Ze keek me zo aan
Ze keek me zo aan
De wereld bestond niet
Ze keek me zo aan
En ik bleef daar zo staan
Ze keek me zo aan
Dat wou zeggen dat ik er was
Ik begreep het nog altijd niet
Op en dag is ze verdwenen, ze verliet het bal
In deze wereld van hartepijn, kon ze niet meer leven
Ze had niet de tijd om te lang te wachten
En de mooie prinsen nemen soms hun tijd
Niet nodig om in een cel te leven
Om zich opgesloten te voelen
Misschien was ik te braaf
Misschien was ik te dom
Ze keek me zo aan
Ze keek me zo aan
Ze keek me zo aan
De wereld bestond niet
Ze keek me zo aan
En ik bleef daar zo staan
Ze keek me zo aan
Het betekende dat ik er was
Ze droeg een jas, driemaal te groot voor haar
Een broek die niet zonder bretellen kon
Haar irriterende blik straalde uit haar ogen
Alle goeddunkende mensen, wel gezet, wel geplaatst
Ze keek me zo aan
Ze keek me zo aan
Ze keek me zo aan
Musique et texte Patrick BRUEL
Ed. 14 Productions
Musique et texte Patrick BRUEL et Gérard PRESGURIC
Vertaling Ingrid
Er was me gezegd, dat ik me niet teveel moest afvragen
Weet je kleintje...Het leven geeft je wel antwoord
Wat heeft het voor zin, om alles te willen weten
Kijk maar omhoog en zie daar wat je kunt zien
Er was me gezegd dat je naar je vader moet luisteren
De mijne zei niets toen hij de benen nam
Mama zei me dat ik te klein was om het te begrijpen
En toen ik opgroeide, moest ik een plaats vervangen
Refrein:
Wie heeft het recht?
Wie heeft het recht?
Wie heeft het recht om dat te doen?
Aan een kind, die echt gelooft wat de grote mensen zeggen
Je hele leven ben je bezig om "dank je wel" te zeggen
Bedankt tegen wie? voor wat?
Je brengt regen en mooie tijden
Voor je kinderen tegen wie je liegt...
Er was me gezegd dat alle mensen gelijk zijn.
Er zijn meerdere goden, maar er is maar een zon.
Ja maar de zon, hij straalt of hij zal je branden
Je komt om van de dorst, of je drinkt bruisend water
Tegen jouw ook...Ik weet zeker dat het je gezegd is
De mooiste verhalen..
Ga toch weg...Gelul
Dus nu komen we elkaar op onze weg tegen
Met onze angsten, onze beklemmingen en onze twijfel
Refrein
Musique et texte Vinicius de Moraes - Baden Powel * Ed. Tonga Editore Musical & Tonos Verlag
Vertaling Paul
Ik zonder jou, ik weet niet waarom
Waarom ik zonder jou, niet eens kan huilen
Ik ben een vlam zonder licht
Een tuin zonder maanlicht
Maanlicht zonder liefde, liefde zonder verleiding
Ik zonder jou, ben slechts liefdeloos
Een boot zonder zee
Een veld zonder bloem
Verdriet dat gaat
Verdriet dat komt
Zonder jou mijn liefste ben ik niemand
Ah ! wat een verlangen
Wat zou ik ons leven graag herboren zien
Kom terug mijn liefste
Mijn armen hebben de jouwe nodig
Jouw armen hebben de mijne nodig
Ik ben zo alleen
Mijn ogen zijn moe van het kijken
Naar de verte
Kom het leven bekijken
Zonder jou mijn liefste ben ik niemand
Musique et texte Patrick BRUEL
Ik heb zoveel tijd voorbij laten gaan met terugblikken
Mensen voorbij zien komen met een vluchtige glimlach
Ik heb zoveel nachten voorbij met het achter alles aanhollen
Rennend naar mijn leven om niet gek te worden
Het kruisen van het lot maakte de afkeer en de lusteloosheid
De tranen vallen voor niets, temidden van mijn nachten
Ik heb misschien met mijn leven gespeeld onder enorme lichten
Maar ik heb altijd gedacht dat het mooiste nog zou komen
Om te bestaan en om te overwinnen
Alle gevechten die de tijd me dwingt te spelen
En om door te gaan, ondanks het ergste
Met gebalde vuisten, zonder iets te zeggen, leren te lijden
Ik heb getracht te begrijpen als men me niets zei
Genoodzaakt om me te verdedigen, als alles veel te ver ging
Het heeft me iedere keer van zo hoog laten vallen.
Om te weten wat anderen niet weten wat jouw betreft
Men heeft alles tegen me gezegd, zelfs waarheden
Ik heb al hun wetten kunnen trotseren
Maar ik kan ze niet ontwijken
De glimlachen die kwamen en dikwijls alleen maar bangmaken
En die maakte van mij, de allergrootste acteur
Om te bestaan en om te overwinnen
Alle gevechten die de tijd me dwingt te spelen
En om door te gaan ondanks het ergste
Met gebalde vuisten, zonder iets te zeggen, leren te lijden
Ik heb zoveel uren voorbij zien gaan met me afvragen... waarom
Mijn grootste fouten waren altijd voor jou
Ik zie het goed in je ogen, je bent al weggegaan
Je luistert niet meer naar me, Ik ga door met mijn leven.
Om te bestaan en om te overwinnen
Alle gevechten die de tijd me dwingt te spelen
En om door te gaan, ondanks het ergste
Met gebalde vuisten, zonder iets te zeggen, leren te lijden
Om te bestaan
Musique et texte Patrick BRUEL
Vertaling Paul
En dan weet ik hoe ze naar mij kijken
En dan weet ik al die niet uitgesproken woorden
En dan weet ik alles wat ik had kunnen doen
Opdat ik niet zou zwijgen
Toen ik de hel naderde
En dan weet ik hoe bedacht de glimlachjes waren
De ijzige handen, het lange wachten
En dan weet ik hoe moe de ochtenden waren
Door te veel verspilde woorden
Te veel vervlogen dromen
En dan weet ik dat er driftbuien waren
Uitgestoten kreten, in de lucht gesmeten woorden
En dan weet ik wat ik had kunnen zeggen
Opdat ik er niet onder zou lijden
Toen ik ze zag komen
Ik heb zo vaak geschreeuwd opdat ik beter gehoord werd
Zo vaak onhandig, zo vaak ongelukkig
Ik heb mijn angsten gestald op parkeerplaatsen van haat
Ik heb schulden betaald, flink veel duurder dan mijn kettingen
Maar ik weet dat niets wordt vergeven
Aan wie zich vergist in zijn bestemming
Op een vreemde weg
En dan weet ik hoe je de stiltes hoort
En dan weet ik alle dingen die we niet meer doen
Ja ik ben uitgegleden in toevallige bedden
In een paar te zwarte nachten
Voor een paar uren van hoop
Ik heb geprobeerd te leven temidden van wroeging
Ik heb gepoogd te overleven toen ze dachten dat ik dood was
Als ik vervlogen vriendschappen voor goed heb gehouden
De oplossing zoek op de bodem van enkele glazen
Dan is dat omdat ik bang was, dat de anderen mij zien
Zoals ik de anderen zie, ik was zo bang voor mezelf
En dan weet ik.....
